- салпы
- (САЛПЫЛЫК) – 1. Салынкы, салынып төшеп тора торган 2. Арганлык, хәлсезлекне сиздереп торган, басынкы (хәрәкәт һ. б. ш. тур.) 3. күч. Төшенке (күңел, кәеф тур.) күңеле салпы иде
Татар теленең аңлатмалы сүзлеге. 2013.
салпы
Смотреть что такое "салпы" в других словарях:
салпы күртік — (Павл., Ерт.) жұқа қар. С а л п ы к ү р т і к қарда түлкіні тазыға алдыру қиын (Павл., Ерт.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алпы-салпы — Ялкау, иренчәк. рәв. Ялкауланып, иренеп кенә, эленке салынкы … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
салпаю — Салпы рәвешкә килү … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
салпылану — Салпы рәвешкә килү … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
қыш — 1. (Шымк.: Шәу., Мақт.; Қ орда: Сыр., Жал., Тер.; Өзб., Там.) кірпіш. Қ ы ш құюшылар келді (Шымк., Мақт.). Мен қ ы ш құюға шебермін (Шымк., Шәу.). Елдің көпшілігі үйді қ ы ш т а н салып жатыр Қ орда., Жал.). Үйдің дуалын қ ы ш т а н өріп жатырмыз … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
желбеленген — сын. Серіппелі, тегеурінді. Құлан жал, бөрі кеуде, қамыс құлақ, Салпы ерін, тарбақ танау, киік сағақ. Бос белбеу, бота тірсек, қол ет бөлек, Сіңірі ж е л б е л е н г е н, құлан тұяқ (И. Байзақов, Құралай., 141) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
кең — танау. Танауы кең, делдиген. Десе дегендей: бауыры жазық, кең сербек, қақпан бел, салқы төс, жұмыр бақай, қақпақ тұяқ, ешкі бас, салпы ерін, к е ң т а н а у, балбұлдаған үлкен ала көзді, сымпыш құйрық болатын (Саятшылық, 173). Кең тыныстылық. Кез … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қақпақ — білезік. Білезіктің ашылып жабылатын түрі. Екі үш бөлшектен құралған, ашпалы жаппалы түрін «қ а қ п а қ б і л е з і к» дейді (Қаз. әйелд., 1983, №9, 26). Қ а қ п а қ ж а ғ а . К и і м н і ң а р т қ а қарай қайырылатын жаға түрі. Еркек… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
құлансауыр — сын. Сауыры құланның сауырындай жұп жұмыр. Темір құйма таяқ, қ ұ л а н с а у ы р араби арғымағы үстінде. Биік, еңсегей тұлғасын қапсыра кіреуке сауыт киген (Е.Тұрсынов, Темірлан, 89). Құлан тұяқ э п и т. Тұяғы құланның тұяғындай дөп дөңгелек.… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
салқамдық — зат. жерг. Сылқымдық, кербездік. Салқындыққа алқара күс тон киген, Салтанатқа салпы ерінді нар артып, С а л қ а м д ы қ қ а жорғадан өзге мінбеген (Мұрат Мөңкеұлы: Нар заман., 305) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
